وقتی همه چیز به خواست خداست
جز به او به چه کسی می توان امیدوار بود یا اتکا کرد؟
جز از او از چه کسی می توان خواست.
وقتی همه چیز به خواست خداست
جز به او به چه کسی می توان امیدوار بود یا اتکا کرد؟
جز از او از چه کسی می توان خواست.
هیچکس نیست که مغروض محبت تو نباشد.
سی و چند روز درد و رنج فراوان تحمل کردن، سی و چند روز در جهنم بودن، سی و چند روز در آتش افکار مسموم سوختن و سی چند روز... هی درد و هی درد و هی دردی که تا بحال تجربه نکردیش، یعنی ارباب کائنات، خداوند مهربان و عاشق، دستی که در آسمان هست و می چرخد و می چرخد و می چرخد! گاهی نوازش می کند و گاه سیلی می زند، زنده است، استوار است و به وعده های خود عمل می کند. و چقدر لذت بخش است چشیدن سیلی خداوند!
جهنم خود ساخته ای که در آن سوختم، محصول رفتارهای آگاهانه و نا آگاهانه ای بود که مرتکب آن شده بودم!
فکر کردم لازم است اینجا بنویسم، چون ارباب کائنات تمام باز خوردها را برای آسیب دیدگان نشان میدهد!
نشان میدهد تا بدانند خداوند زنده است و حاضر است و پایدار...
درد و رنج وصف نشندی که حتی از تکرار و تعریف آن رنج می برم بهای رفتارهای خودم هست.
شهادت میدهم که خداوند منزه از هر گونه خطا و اشتباه است، شهادت میدهم به بزرگی و راستگویی او و شهادت میدهم که هر نقص و خطایی هست از من است.
نیست خدایی جز خدای یکتا، منزه است او، منم که به خود ظلم کردم.
و شهادت میدهم سپری شدن این روزها و تحمل درد و فارغ شدن از این ماجرا فقط به اتکا به نام او و توکل در روح اوست که امکان پذیر است. که اگر نام او و حضور او و رحمت او نبود این درد با همان میزان و چه بسا بیشتر ادامه میداشت!
پس خداوند ای معبود یکتا
مرا ببخش
و خطای مرا در حق دیگران ببخش
و خطای دیگران را در حق من ببخش
و رحمت خود را بر من جاری ساز
که در غیر آن صورت وای بر احوال من است
ایمان دارم که احساسات در گذر اند و ایمان دارم که رحمت تو بر همه چیز بالاتر است.
آمین
آدم ها حق دارند که انتخاب کنند
و آدم ها حق دارند که ما رو دوست نداشته باشند.
و تمام درد از این جا شروع میشه که پذیرفت این کلمات بسیار بسیار سخت هست.