متفکر شدم

این روزا خیلی فکر می‌کنم، یعنی تا حدی که مخم در حجم و اندازه‌ی گوزیدن و احتمالا مرز بالقوه ریدن می‌باشد. فکر نکنید. آدمایی که فکر می‌کنن غصه می‌خورن. غصه که می‌خورن چاق می‌شن، چاق که می‌شن از چشاش می‌افتن. از چشا که بیافتی مگه دیگه می‌شه بلند شد. درد داره خوردن زمین. درد داره کمر درد. داشتی که بدونی من چی‌ می‌گم؟ تو آخه چی می‌دونی از چاقی، تو آخه چی می‌دونی از پاییز لعنتی سال نود و چهار...