سکوی پرتاپ

اینجا رو نگاه کن، بالاخره انجام شد. خدایا شکرت...

بالاخره نبردبام رو بالا اومدم. روی دایپ رسیدم. نُک دایپ ایستادم.

اول بهمن، شیرجه خواهم زد.

قرارداد بسته شد و انجام خواهد شد. خوشحالی این لحظه، سبکی امروز و حتی ترس از فردا چقدر برام شیرین هست این لحظه؛ گفتم بنویسم که بمونه تو خاطراتم که خدایا دوست دارم. به خاطر کل سختی‌هایی که دادی و اتفاقاتی که افتاد، می‌دونم هستی... ممنون که برام تعیین مسیر می‌کنی... می‌دونی چقدر خوشحالم که هستی؟ بمون. تو رو به تمام مهربونیت قسم می‌دم اگر حتی روزی جفتک پرت کردم و یادم رفت تو بمون و دست رو از پشتم برندار و بهم بفهمون که تو هستی و همه چیز تو هستی. مرسی خدا... مرسی عزیزم.